Wojciech Drewniak


Wojciech Drewniak, urodzony 16 kwietnia 1922 roku w Wadowicach, to postać o niezwykle bogatej historii. Jego życie to przykład nieustającej walki i poświęcenia dla Polski.

Drewniak był żołnierzem Wojska Polskiego, który nie tylko stawił czoła zagrożeniom zewnętrznym, ale także doświadczył brutalności okupacji. Jako więzień niemieckich obozów koncentracyjnych oraz ofiara polskich służb bezpieczeństwa, przeszedł przez wiele cierpień, które na zawsze odcisnęły swoje piętno na jego życiu.

Po zakończeniu swojej służby wojskowej, zaangażował się w działalność kombatancką, poświęcając się wspieraniu innych weteranów i dbaniu o pamięć historyczną. Jego droga życiowa, pełna wyzwań i trudności, jest symbolem odwagi i determinacji.

Drewniak zmarł 14 maja 2016 roku w Sokółce, zostawiając po sobie niezatarte ślady w sercach tych, którzy go znali.

Życiorys

W latach 1922–1936 Wojciech Drewniak mieszkał w Wadowicach, gdzie uczęszczał do Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Marcina Wadowity. W 1936 roku przeniósł się do Nowego Sącza, gdzie rozpoczął nowy etap swojego życia.

W 1939 roku, podczas kampanii wrześniowej, brał udział w walkach, a po ich zakończeniu został wzięty do niewoli przez Armię Czerwoną. Po pewnym czasie udało mu się powrócić do Nowego Sącza, gdzie aktywnie uczestniczył w działalności polskiego ruchu oporu. Pomagał osobom pragnącym wstąpić do Wojska Polskiego, prowadząc je trasą Stary Sącz – Bardejów – Koszyce.

W marcu 1940 roku został aresztowany przez Gestapo i trafił do więzień w Nowym Sączu, a później w Tarnowie. Wkrótce później, w pierwszym transporcie więźniów politycznych, osadzono go w obozie Auschwitz-Birkenau, gdzie przebywał do listopada 1944 roku, pracując w obozowej stolarni i zakładach Deutsche Ausrüstungswerke. Po pewnym czasie został przetransportowany do obozu Groß-Rosen, gdzie doczekał się wyzwolenia w maju 1945 roku.

Po zakończeniu działań wojennych krótko powrócił do Nowego Sącza, ale szybko przedostał się do niemieckiego Murnau am Staffelsee. Tam wstąpił w szeregi 2 Korpusu Polskiego, otrzymując stopień podporucznika. Znaleziono mu zadanie organizacji ewakuacji osób zagrożonych represjami komunistycznymi z Polski. Udało mu się zorganizować dwa transporty; pierwszy z pomocą Francuskiej Misji Repatriacyjnej, w którym przetransportowano 240 osób, oraz drugi, z którego skorzystało 60 osób.

Podczas przygotowań do drugiego transportu doszło do aresztowania Edwarda Cieśli, współdziałającego z Drewniakiem. W odpowiedzi na wydarzenia, w marcu 1946 roku w Kielcach, sam został aresztowany i przetransportowany do Warszawy. Dnia 17 marca 1947 roku, Wojskowy Sąd Rejonowy w stolicy skazał go na karę śmierci, którą jednak zamieniono na 10 lat więzienia. Ostatecznie, po obniżeniu kary do 5 lat w wyniku amnestii, Drewniak wyszedł na wolność w 1952 roku.

Po odbyciu kary rozpoczął pracę w przemyśle drzewnym, w zakładach zlokalizowanych w Warszawie, Płocku, Wołominie, Augustowie oraz Mieroszowie. Ukończył studia w Akademii Rolniczej w Poznaniu, gdzie uzyskał tytuł inżyniera. Po zakończeniu nauki został zatrudniony w Biurze Studiów i Projektów Zjednoczenia Stolarki Budowlanej w Warszawie, a później przeniesiony do Zakładów Stolarki Budowlanej „Stolbud” w Sokółce, gdzie pełnił funkcję pierwszego dyrektora nowo powstałego przedsiębiorstwa aż do przejścia na emeryturę w 1981 roku.

Na emeryturze zaangażował się w działalność organizacji kombatanckich. Był aktywnym członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa Opieki nad Oświęcimiem, wiceprzewodniczącym zarządu Wojewódzkiego Związku Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej w Białymstoku, a także prezesem Oddziału ZIW RP w Sokółce. Nie zapomniał też o Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych.

W dniu 15 listopada 1990 roku, w wyniku rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Ministra Obrony Narodowej, Sąd Najwyższy w Warszawie uniewinnił go od wyroków skazujących z okresu PRL. W uznaniu swojej działalności, odznaczonego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2000), Orderem Św. Stanisława (2008) oraz uhonorowanego tytułem Honorowego Obywatela Sokółki, w 2001 roku zostało mu również przyznane awans na stopień majora w stanie spoczynku.

Przypisy

  1. Sokółka Okna i Drzwi S.A. ma już 40 lat.... www.oknonet.pl, 25.09.2012 r. [dostęp 01.06.2016 r.]
  2. a b Wojciech Drewniak został honorowym obywatelem Sokółki. www.poranny.pl, 17.06.2012 r. [dostęp 01.06.2016 r.]

Oceń: Wojciech Drewniak

Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:6