UWAGA! Dołącz do nowej grupy Wadowice - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Jerzy Dobrodzicki

Wojsko i służby mundurowe

Jerzy Kazimierz Dobrodzicki to postać, która niewątpliwie zapisała się na kartach polskiej historii jako znaczący wojskowy. Urodził się 14 grudnia 1884 roku w Wadowicach, miejscu, które ma wiele do zaoferowania, jeśli chodzi o historię Polski. Jego życie zakończyło się 15 listopada 1934 roku w stolicy, Warszawie.

W czasie swojej kariery Dobrodzicki osiągnął stopień generała brygady Wojska Polskiego, co świadczy o jego znakomitych umiejętnościach dowódczych oraz oddaniu służbie wojskowej.

Życiorys

Jerzy Dobrodzicki przyszedł na świat 14 grudnia 1884 roku w Wadowicach, w rodzinie Ignacego i Izabeli Franz. Ukończył Gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach, a w 1905 roku rozpoczął swoją karierę jako oficer zawodowy w austriackiej piechocie.

Jego pierwsze woje na froncie miały miejsce w Bośni i Hercegowinie, gdzie nauczył się języka serbskiego. Dobrodzicki był aktywnie zaangażowany w Związek Walki Czynnej, a w 1908 roku nawiązał współpracę ze Związkiem Strzeleckim, gdzie pełnił rolę instruktora szkolenia bojowego.

Podczas I wojny światowej służył na froncie rosyjskim, gdzie zyskał miano dowódcy kompanii oraz batalionu. W 1915 roku dążył do przeniesienia do I Brygady Legionów, w której służył również jego brat Adam. Dopiero w grudniu 1916 roku został przydzielony do 6 pułku piechoty, stacjonującego w Zambrowie i Ostrowi Mazowieckiej, gdzie działał jako instruktor. Po kryzysie przysięgowym powrócił do austriackiego pułku i z nim trafił na front włoski.

Nad rzeką Piawą wśród polskich legionistów, Dobrodzicki zorganizował komórkę Polskiej Organizacji Wojskowej. Z powodu podejrzeń o jego działalność polityczną został wycofany z frontu do Bochni, gdzie czynnie uczestniczył w rozbrajaniu wojsk austriackich.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, 3 kwietnia 1919 roku, na mocy dekretu, został przyjęty do Wojska Polskiego z zachowaniem stopnia majora, z datą starszeństwa 1 stycznia 1918. Przydzielono go do 20 pułku piechoty, a generał Bolesław Roja, organizujący Wojsko Polskie w Galicji, mianował go majorem z zadaniem zorganizowania w Bochni i okolicy 2 pułku strzelców podhalańskich, którego dowódcą został Dobrodzicki.

W czasie wojny polsko-ukraińskiej dowodził baonem 2 pułku strzelców podhalańskich. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej był dowódcą 5 pułku piechoty Legionów oraz 1 Brygady Piechoty Legionów. 12 czerwca 1920 roku w bitwie pod Borodzianką został ciężko ranny, lecz udało mu się uniknąć śmierci z rąk żołnierzy Budionnego. W latach 1921–1926 dowodził 1 pułkiem strzelców podhalańskich.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika, z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku. W październiku 1926 roku objął dowództwo piechoty dywizyjnej 18 Dywizji Piechoty w Łomży. Po zwolnieniu ze stanowiska w kwietniu 1928 roku, miał krótko pełnić funkcję pomocnika dowódcy Okręgu Korpusu III w Grodnie w sprawach uzupełnień. 1 stycznia 1929 roku Prezydent RP nadał mu stopień generała brygady z datą starszeństwa 1 stycznia 1929 roku, przyznając mu 2. lokatę w korpusie generałów.

24 grudnia 1929 roku Dobrodzicki został dowódcą Okręgu Korpusu II w Lublinie. Zmarł 15 listopada 1934 roku w Warszawie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A5-7-11).

Był żonaty z Zofią z Filipowiczów (1900–1970), a para doczekała się syna, Jerzego Andrzeja, urodzonego w 1919 lub 1920 roku, który zmarł w 2001 roku.

Awanse

Jerzy Dobrodzicki, znany z bogatej kariery wojskowej, przeszedł przez szereg zasłużonych awansów, które poświadczają jego umiejętności i oddanie służbie.

  • podporucznik (1908),
  • kapitan,
  • major (1918),
  • podpułkownik (1 kwietnia 1920),
  • pułkownik (1922, ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919),
  • generał brygady (1929).

Ordery i odznaczenia

Jerzy Dobrodzicki, jako osoba o wyjątkowych zasługach i osiągnięciach, zdobył szereg odznaczeń i wyróżnień, które odzwierciedlają jego niezłomną postawę i poświęcenie dla ojczyzny.

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1029, nadany 16 lutego 1921,
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 9 listopada 1931,
  • Krzyż Niepodległości, otrzymany 9 listopada 1933,
  • Krzyż Walecznych, w sumie czterokrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi, nadany 16 marca 1928,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej, nadany w Łotwie.

Te liczne odznaczenia są dowodem na jego oddanie i heroizm w trudnych czasach dla Polski.

Upamiętnienie

Tablica pamiątkowa z nazwiskiem Jerzego Dobrodzickiego została umieszczona w kościele św. Kazimierza w Nowym Sączu w 1988 roku. Upamiętnia ona dowódców 1 pułku strzelców podhalańskich, a jej odsłonięcie miało ogromne znaczenie historyczne dla społeczności lokalnej.

W dniu 11 listopada 2019 roku w Bochni, nowemu rondu, które jest zlokalizowane w obrębie osiedla Niepodległości, nadano nazwisko Jerzego Kazimierza Dobrodzickiego. Wniosek w tej sprawie złożył dowódca 21 Batalionu Logistycznego, który pragnął uhonorować pamięć generała. W dniu 29 sierpnia 2019 roku Rada miasta Bochni podjęła uchwałę Nr 11/99/19, dzięki której rondo otrzymało to zaszczytne imię.

Przypisy

  1. Nadano imię rondu na osiedlu Niepodległości [online], BOCHNIA | Miasto Soli, 13.11.2019 r. [dostęp 13.05.2020 r.]
  2. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 27.11.2019 r.]
  3. Nowy Sącz - tablica upamiętniająca dowódców 1 pułku Strzelców Podhalańskich. miejscapamiecinarodowej.pl. [dostęp 02.04.2015 r.]
  4. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 2 z 06.02.1935 r., s. 8.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 21 z 24.12.1929 r., s. 439.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 1 z 04.01.1929 r., s. 1.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 24.07.1928 r., s. 226.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 9 z 26.04.1928 r., s. 128.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 44 z 14.10.1926 r., s. 355.
  10. Rocznik Oficerski 1928, s. 113.
  11. Lista starszeństwa 1922, s. 21.
  12. Rozkaz. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, Nr 41 z 12.04.1919 r., s. 1001.
  13. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, Nr 41 z 12.04.1919 r., s. 990.
  14. M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  15. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu wyszkolenia, organizacji i administracji wojska”.
  16. M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 88 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  17. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 12 z 06.08.1929 r.
  18. Dekret Wodza Naczelnego L. 2630 z 16.02.1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 8 poz. 239.
  19. a b Rocznik Oficerski 1928, s. 113.
  20. a b Stawecki 1994, s. 102.
  21. Tablica umieszczona w I Liceum Ogólnokształcącego im. Marcina Wadowity w Wadowicach z listą najwybitniejszych absolwentów Liceum i Gimnazjum.

Oceń: Jerzy Dobrodzicki

★★★★★
Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:9