Konstanty Łotocki

---

Życiorys

Konstanty Łotocki był synem Emila i Anastazji, a jego dzieciństwo przypadło na przełom ważnych wydarzeń w historii Polski. Ukończył III Gimnazjum w Krakowie, co stanowiło istotny element jego edukacji. Swą karierę wojskową rozpoczął w Wojsku Polskim w roku 1920, a 20 maja tego samego roku awansował na stopień porucznika sanitarnego. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc w szeregach 13 pułku piechoty.

Po zakończeniu działań wojennych zdecydował się pozostać w wojsku i w 1922 roku pełnił funkcję kapitana jako komendant kadry X baonu sanitarnego. W lutym 1926 roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki kierownika I referatu administracji rezerw oraz zastępcy komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień w Ostrowcu. W 1930 roku zmienił swoje stanowisko, przenosząc się z działu sanitarnego do kancelaryjnego w korpusie oficerów administracyjnych.

Z dniem 1 listopada 1932 roku wyruszył na czteromiesięczną praktykę u płatnika 25 pułku ułanów w Prużanie. Po jej zakończeniu został przeniesiony do 25 pułku na stanowisko płatnika, a następnie, od 15 sierpnia 1933 roku, do korpusu oficerów intendentów. W 1935 roku, a od 1936 w stopniu majora, pełnił rolę kierownika referatu rachuby pieniężnej w Kierownictwie Zaopatrzenia Intendentury Ministerstwa Wojska.

W czasie kampanii wrześniowej Konstanty Łotocki został wzięty do niewoli przez Sowieci. Zgodnie z dokumentami z kwietnia 1940 roku, znajdował się w obozie kozielskim. Ostatnia wiadomość, jaką żona otrzymała od niego, pochodziła z 24 grudnia 1939 roku. W dniach 15-17 maja 1940 przeszedł do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD, co potwierdzają dokumenty wywozowe.

Zginął między 16 a 19 kwietnia 1940 roku, zamordowany przez NKWD w lesie katyńskim. Jego tożsamość prawdopodobnie została ustalona podczas ekshumacji przeprowadzanej przez Niemców w 1943 roku, z zapisem w dzienniku ekshumacji z 13.05.1943. Znalazł się również na liście AM-217-1861, jako nierozpoznany oficer, oraz na liście Komisji Technicznej PCK pod numerem GARF-66-01861. W okolicach jego szczątków odnaleziono kartę pocztową z adresem Z. Łotocka, ukazującą zbieżność z danymi osobowymi jego małżonki. Spośród czterech oficerów o tym nazwisku, tylko Konstanty mieszkał w Warszawie, co praktycznie jednoznacznie wskazuje na jego tożsamość.

Znalazł się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim oraz Nowym Kurierze Warszawskim w 1943 roku. W Archiwum Robla, w dokumentach związanych z porucznikiem rezerwy Feliksem Gadomskim, ujawniono kalendarzyk z jego nazwiskiem. Na mocy decyzji Sądu Grodzkiego w Krakowie I Zg. 688/48 z dnia 21.06.1949 roku uznano go za zmarłego. Konstanty Łotocki był mężem Zofii i ojcem dwójki dzieci, zamieszkiwał Warszawę.

Ordery i odznaczenia

Konstanty Łotocki został odznaczony wieloma wyróżnieniami za swoje zasługi. Oto lista jego najważniejszych odznaczeń:

• krzyż walecznych,
• złoty krzyż zasługi (25 maja 1939),
• srebrny krzyż zasługi,
• medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
• medal dziesięciolecia odzyskanej niepodległości.

Upamiętnienie

Minister Obrony Narodowej, Aleksander Szczygło, podjął ważną decyzję, awansując Konstantyna Łotockiego pośmiertnie do stopnia podpułkownika. Decyzja ta, oznaczona jako Nr 439/MON, została przyjęta 5 października 2007 roku, a jej ogłoszenie miało miejsce 9 listopada 2007 roku, w stolicy Polski, Warszawie. Uroczystość odbyła się w ramach wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”, które miało na celu uhonorowanie pamięci poległych.

Warto również zauważyć, że Konstanty Łotocki był odznaczony Krzyżem Kampanii Wrześniowej, co stanowi zbiorowe oraz pośmiertne wyróżnienie dla wszystkich, którzy stali się ofiarami zbrodni katyńskiej. Uroczystość przyznania tego odznaczenia miała miejsce 1 stycznia 1986 roku.

---

Oceń: Konstanty Łotocki

---