Witold Karpiński, znany również jako „Korab”, to postać o bogatej historii. Urodził się 17 lutego 1918 roku w Wadowicach, a jego życie zakończyło się 10 października 2010 roku we Włocławku. Był on podporucznikiem Armii Krajowej, co podkreśla jego zaangażowanie w działania niepodległościowe.
Interesującym faktem z jego życia jest to, że był kolegą Karola Wojtyły z VIII klasy gimnazjum w Wadowicach. Ta znajomość stanowi przykład bliskich relacji, które łączyły ich od najmłodszych lat w tym samym mieście.
Życiorys
Witold Karpiński był osobą głęboko związaną z historią Polski, wywodząc się z rodziny nauczycielskiej oraz szlacheckiego rodu herbu Korab. Jego życie naznaczone było tragicznymi wydarzeniami, kiedy to rodzina doświadczyła represji ze strony zaborców. Jego brat, również nauczyciel, przetrwał obozowe horory w KL Auschwitz-Birkenau oraz w czterech innych miejscach kaźni. Rodzina była zmuszona opuścić Wadowice, a rodzeństwo Karpińskiego zostało skazane na przymusowe roboty.
Po ukończeniu wadowickiego Gimnazjum w 1938 roku, wziął udział w kampanii wrześniowej 1939, walcząc w III batalionie 12 pułku piechoty. Niedługo potem, wraz z około pięćdziesięcioma żołnierzami, został internowany przez Armię Czerwoną w Szepetówce. Po uwolnieniu udał się do kuzyna, Mieczysława Karpińskiego, na Wileńszczyznę, gdzie podjął pracę na roli oraz rozpoczął działalność w strukturach ZWZ, a następnie Armii Krajowej. W 1941 roku złożył przysięgę wojskową w Święcianach. W 1942 roku został przydzielony do 5 Brygady AK, dowodzonej przez mjr. Zygmunta Szendzielarza, znane jako „Łupaszko”.
Karpiński brał udział w wszelkich działaniach bojowych Brygady, w tym w operacjach „Burza” oraz „Ostra Brama”, pod dowództwem płk. Aleksandra „Wilka” Krzyżanowskiego. Awansował do rangi porucznika po zakończeniu „Ostrej Bramy”, jednak jego wolność była krótka, gdyż szybko został internowany w Miednikach i wysłany do obozu pracy. Przez wiele miesięcy, od 4 sierpnia 1944 do 26 października 1945, pracował w lesie w okolicach Kaługi, skąd zdołał uciec i wrócić do Polski w towarzystwie transportu repatriantów, przechodząc przez Wilno.
Po powrocie osiedlił się w Łodzi, gdzie w 1950 roku rozpoczął studia prawnicze. Jego życie po wojnie nie było łatwe; 13 lutego 1951 roku został aresztowany na mocy oskarżeń prokuratury radzieckiej dotyczących jego działalności w AK na Wileńszczyźnie. W dniu 7 września 1951 roku sąd skazał go pierwotnie na karę śmierci, która jednak na skutek ułaskawienia została zamieniona na 15-letnie więzienie. W trakcie odsiadki, m.in. we Wronkach, otrzymywał wsparcie w postaci pocztówek od Jana Pawła II, które pomagały mu przetrwać ten trudny czas. Po opuszczeniu więzienia w dniu 27 marca 1959 roku, Karpiński przez wiele lat pracował w Zakładach Azotowych we Włocławku.
W 1979 roku, zbierając dokumenty niezbędne do uzyskania emerytury, odkrył zaskakujące informacje z Centralnego Państwowego Archiwum Sowieckiej Armii, które wskazały, że od 5 sierpnia 1944 do 26 października 1945 roku służył w Armii Czerwonej jako szeregowiec w zapasowym pułku strzeleckim. Karpiński wielokrotnie uczestniczył w spotkaniach z Karolem Wojtyłą, a po jego wyborze na papieża utrzymywał kontakt z Janem Pawłem II, spotykając się z nim zarówno w Watykanie, jak i w Castel Gandolfo. Zmarł 10 października 2010 roku, a jego pogrzeb odbył się w dniu 15 października w katedrze oraz na cmentarzu we Włocławku.
Odznaczenia
Witold Karpiński, znany ze swojego niezwykłego wkładu w historię, otrzymał wiele znaczących odznaczeń za swoje zasługi. W latach 1948 i 1949 został odznaczony przez Rząd RP na uchodźstwie w Londynie.
W trakcie swojej kariery, wyróżniony został czterokrotnie Medalem Wojska, co potwierdza jego zaangażowanie w obronę kraju.
Dodatkowo, otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, a także Krzyż Armii Krajowej w 1980 roku.
Ostatnią laudacją tego zasłużonego człowieka było odznaczenie przekazane 11 kwietnia 1995 roku przez Prezydenta RP Lecha Wałęsę, co stanowi świadectwo jego nieustającej służby dla Polski.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Jerzy Dobrodzicki | Jacek Bętkowski (1904–1980) | Zbigniew Tłok-Kosowski | Konstanty Łotocki | Karol Masny (generał) | Tadeusz Kurzeja | Tadeusz Zapałowicz | Józef Golonka (chorąży) | Ludwik Izierski | Wiktor Misky | Tadeusz Malinowski (generał) | Stanisław Profic | Wojciech Drewniak | Rudolf Więckowski | Józef Kaiser (oficer)Oceń: Witold Karpiński