Wiktor Misky

Wojsko i służby mundurowe

Wiktor Stefan Marian Misky to postać, która z pewnością zasługuje na uwagę w historii Wojska Polskiego. Urodził się 8 września 1890 roku w Wadowicach, a swoją karierę wojskową związał z intendenturą, pełniąc funkcję podpułkownika.

Jego życie i działalność miały znaczący wpływ na rozwój struktur wojskowych w Polsce. Zmarł w 1950 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które nadal jest badane przez historyków.

Życiorys

Wiktor Stefan Marian Misky przyszedł na świat 8 września 1890 roku, w Wadowicach, w rodzinie Ludwika oraz Wiktorii z Polityńskich. Miał brata Ludwika (1884–1938), który był utalentowanym malarzem. Przed wybuchem I wojny światowej pracował jako technik.

Gdy rozpoczęła się I wojna światowa, Misky 4 sierpnia 1914 roku dołączył do oddziałów strzeleckich. Już od 20 sierpnia 1914 roku był żołnierzem pierwszej kompanii III batalionu 1 pułku piechoty Legionów Polskich. W październiku tego samego roku odniósł rany podczas bitwy pod Laskami, po czym przeszedł leczenie, a następnie został podoficerem rachunkowym w 1 pułku piechoty (I Brygada) oraz 6 pułku piechoty (III Brygada). W 1917 roku pełnił służbę w oddziale sztabowym 1 pp.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Wiktor został przyjęty do Wojska Polskiego, gdzie 1 marca 1919 roku mianowano go podporucznikiem prowiantowym. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, służąc w strukturze WOZG Warszawa-Powązki. Po awansie na kapitana 1 czerwca 1919 roku, a następnie na majora 1 lipca 1923 roku, działał w korpusie oficerów zawodowych administracji na stanowisku szefa Okręgowego Zakładu Gospodarczego I, przydzielony do Szefostwa Intendentury w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie.

W 1928 roku Misky był szefem Rejonowego Kierownictwa Intendentury w Grodnie. W 1932 roku znowu pracował w Szefostwie Intendentury Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. Już około 1934 roku objął urząd prezydenta miasta Grodna. Przed wyborami parlamentarnymi do Sejmu RP w 1935 roku mianowano go komisarzem wyborczym w okręgu wyborczym nr 77. Latem 1936 roku wyjechał na urlop, po którym planował ustąpić z urzędu prezydenta i powrócić do służby wojskowej na stanowisku szefa intendentury. W połowie 1935 roku awansował na stopień podpułkownika intendentury, z datą 1 stycznia 1935 roku, i pełnił funkcję szefa intendentury w Dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza w Warszawie, pozostając na tym stanowisku aż do marca 1939 roku.

W momencie wybuchu II wojny światowej, podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, Misky był szefem służby intendentury armii „Poznań”. Został wzięty do niewoli przez Niemców i przebywał w obozach, w tym w oflagu VII A Murnau. Udało mu się odzyskać wolność na końcu wojny, a dokładnie 29 kwietnia 1945 roku. Po wojnie osiedlił się we Francji, gdzie zmarł w 1950 roku.

26 kwietnia 1927 roku w Sanoku poślubił Stanisławę Dąbrowiecką, pochodzącą z Brzozowa (ur. 1906), a świadkiem ich zawarcia małżeństwa był kpt. Gustaw Tysowski. Warto również wspomnieć, że był pierwowzorem postaci Witka Delneya w powieści Emila Zegadłowicza Zmory.

Ordery i odznaczenia

Wśród zaszczytów i odznaczeń, które zostały przyznane Wiktorowi Miskiemu, można wymienić kilka znaczących wyróżnień, które odzwierciedlają jego wkład w historię i walkę o wolność. Poniżej przedstawiamy istotne nagrody, którymi został odznaczony:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 24 października 1931,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 10 listopada 1928,
  • Krzyż Walecznych, przyznany przed 1923 rokiem,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 2 marca 1925,
  • Odznaka „Za wierną służbę”,
  • Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej, który został przyznany w Łotwie w 1929 roku.

Przypisy

  1. a b c d e f g h i Wiktor Misky. bohaterowie1939.pl. [dostęp 07.09.2020 r.]
  2. a b c d e f g h Wiktor Misky. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 07.09.2020 r.]
  3. Wiktor Stefan Marian Misky. niezwyciezeni1918-2018.pl. [dostęp 07.09.2020 r.]
  4. M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  5. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej”.
  6. M.P. z 1925 r. nr 62, poz. 234 „za szczególne zasługi, położone w dziedzinie organizacji i administracji armji Rzeczypospolitej Polskiej”.
  7. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 12 z 06.08.1929 r., s. 239 - jako Witold Stefan Marian Misky.
  8. Edward Kozikowski: Między prawdą a plotką. Wspomnienia o ludziach i czasach minionych. 1961, s. 191.
  9. Mirosław Wójcik Bolesław Leśmian - glosa do biografii, w: Akcent, nr 1-2 (91-92)/2003, s. 138.
  10. Rocznik Oficerski 1923, s. 86, 1277.
  11. Rocznik Oficerski 1923, s. 1316.
  12. Rocznik Oficerski 1924, s. 47, 1159.
  13. Rocznik Oficerski 1924, s. 1197.
  14. Rocznik Oficerski 1928, s. 771, 784.
  15. Rocznik Oficerski 1932, s. 314, 460.
  16. Rocznik Oficerski 1939, s. 919-920.
  17. Józef Śleszyński. Awanse w armji i flocie. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 35B, s. 4, 01.07.1935 r.
  18. Komisarze wyborczy. „Kurier Warszawski”. Nr 202, s. 3, 26.07.1935 r.
  19. Nominacja komisarzy wyborczych. „Express Poranny”. Nr 205, s. 2, 26.07.1935 r.
  20. Z całego kraju. Grodno. Przed ustąpieniem prezydenta. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 222B, s. 5, 14.08.1936 r.

Oceń: Wiktor Misky

★★★★★
Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:6