Tadeusz Kurzeja

---

Życiorys

„Tadeusz Kurzeja urodził się 12 stycznia 1896 roku w Wadowicach, w rodzinie Antoniego. W czasie I wojny światowej służył w cesarskiej i królewskiej Armii, gdzie jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 80. Został mianowany na stopień podporucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 w korpusie oficerów piechoty.

30 września 1919 roku zaciągnął się do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, zachowując przydzielony stopień podporucznika. Został zaliczony do rezerwy armii i powołany do służby czynnej na czas wojny, przydzielono go do Żandarmerii Polowej Frontu Galicyjsko-Wołyńskiego, gdzie brał udział w walkach przeciwko bolszewikom. 1 czerwca 1921 roku służył w 6 dywizjonie żandarmerii polowej, a jego jednostką macierzystą był Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Nr 5 w Krakowie.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919, zajmując 2. lokatę w korpusie oficerów żandarmerii. Przez wiele lat pełnił służbę w 5 dywizjonie żandarmerii w Krakowie. 31 marca 1924 roku uzyskał awans na kapitana, ze starszeństwem od 1 lipca 1923 oraz 3. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. W 1934 roku napisał pracę „Dezercja do Niemiec. Jej przyczyny, środki zaradcze”. Na stopień majora awansował ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku.

W latach 1937–1939 pełnił funkcję I zastępcy dowódcy 1 dywizjonu żandarmerii w Warszawie. 30 sierpnia 1939 roku, zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym, objął stanowisko dowódcy żandarmerii Armii „Modlin”. W trakcie kampanii wrześniowej dowodził żandarmerią Armii „Modlin” oraz Armii generała brygady Emila Krukowicz-Przedrzymirskiego.

25 września 1939 roku, w rejonie Wólki Łabuńskiej, został wzięty do niewoli przez Niemców. Następnego dnia, z pomocą żony polskiego mechanika lotniczego, udało mu się uciec. Ukrywał się przez pewien czas, korzystając z wsparcia małżonki majora żandarmerii Bronisława Borelowskiego. 17 października 1939 roku dotarł do Warszawy. 7 listopada 1939 roku został zatrzymany w „łapance” i przewieziony do obozu jeńców, gdzie przebywał do 29 kwietnia 1945 roku. Był jeńcem Oflagu VII A Murnau.

Po uwolnieniu w listopadzie 1945 roku, dowodził 17 szwadronem żandarmerii Polskich Sił Zbrojnych. 25 lipca 1969 roku otrzymał obywatelstwo brytyjskie, a jego miejsce zamieszkania mieściło się w Londynie przy 94 Goldsmith Avenue, West London, W3.

Ordery i odznaczenia

Tadeusz Kurzeja był wyróżniającą się postacią w historii Polski, której osiągnięcia zostały docenione licznymi odznaczeniami.

• złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”,
• srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”,
• brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• srebrny Medal Waleczności 2 klasy.

---

Oceń: Tadeusz Kurzeja

---