Mieczysław Kotlarczyk, urodzony 6 czerwca 1908 roku w Wadowicach, a zmarły 21 lutego 1978 roku w Krakowie, to postać o wielkim znaczeniu w polskim świecie sztuki. Był nie tylko reżyserem teatralnym, ale również aktorem, dramaturgiem, krytykiem literackim oraz pedagogiem. Jego dorobek artystyczny obejmuje stworzenie Teatru Rapsodycznego, który zyskał uznanie na polskiej scenie teatralnej.
W latach 1931-1939 Mieczysław Kotlarczyk pełnił rolę kierownika stałego Teatru Powszechnego w Wadowicach, gdzie wprowadzał innowacyjne rozwiązania artystyczne. Warto zaznaczyć, że był on również mistrzem oraz nauczycielem teatralnym Karola Wojtyły, który później stał się papieżem Janem Pawłem II. Ich współpraca i przyjaźń trwały przez wiele lat, co dodatkowo podkreśla znaczenie Kotlarczyka na tamtym etapie życia Wojtyły.
Życiorys
W lipcu 1941 roku, Mieczysław Kotlarczyk wraz z małżonką zdecydował się na przeprowadzkę do Krakowa. Była to odpowiedź na rosnące obawy związane z represjami, które groziły ze strony niemieckich okupantów. Dzięki pomocy przyjaciół udało mu się znaleźć zatrudnienie jako konduktor tramwajowy, co pozwoliło mu na utrzymanie się. Ważnym wydarzeniem w jego życiu było uzyskanie dwupokojowego mieszkania przy ulicy Tynieckiej, które udostępnił mu Karol Wojtyła.
22 sierpnia 1941 roku, Kotlarczyk zaangażował się w tworzenie konspiracyjnego Teatru Rapsodycznego, którego działalność zaczęła się od prób teatralnych nad dramatu Król-Duch autorstwa Słowackiego. Istotny wkład w rozwój i funkcjonowanie tego teatru miał także młody aktor oraz dramaturg, Karol Wojtyła.
Mieczysław Kotlarczyk przyczynił się do edukacji artystycznej jako wykładowca w kilku krakowskich szkołach teatralnych. Uczył w Studiu Aktorskim przy Starym Teatrze w latach 1945-1946, a następnie w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej w latach 1950-1955, a także w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w latach 1955-1957. Dodatkowo, od 1959 do 1967 roku pełnił funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru Rapsodycznego w Krakowie.
W styczniu 1976 roku, Mieczysław Kotlarczyk stał się jednym z sygnatariuszy listu, który protestował przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, znanego jako List 59. Jego zaangażowanie w sprawy społeczne i polityczne nie przeszło bez echa.
Po śmierci został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim, gdzie kardynał Karol Wojtyła wygłosił mowę nad jego trumną, co podkreśliło znaczenie jego pracy i żywota. 7 listopada 2007 roku, w trakcie uroczystości odbywającej się w budynku Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, Mieczysław Kotlarczyk otrzymał pośmiertnie Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, przyznany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Kazimierza Michała Ujazdowskiego.
Odznaczenia i nagrody
W uznaniu za swoje znaczące osiągnięcia w dziedzinie kultury, Mieczysław Kotlarczyk został uhonorowany licznymi odznaczeniami oraz nagrodami. Wśród nich wyróżniają się:
- złoty Krzyż Zasługi, przyznany w 1960 roku,
- złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, który otrzymał w 2007 roku, niestety już pośmiertnie,
- złota Odznaka „Za zasługi dla Krakowa”, przyznana w 1965 roku,
- nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka za twórczy wkład w polską kulturę teatralną, szczególnie doceniająca pionierskie zasługi w adaptacji scenicznej i realizacji kilkudziesięciu arcydzieł literackich, zarówno polskich, jak i światowych w 1961 roku.
Przypisy
- Kraków. Aktorzy Teatru Rapsodycznego uhonorowani Gloria Artis. e-teatr.pl, 07.11.2007 r. [dostęp 03.07.2011 r.]
- Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 28.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Witold Kłębkowski | Adam Dobrodzicki | Aleksander Migo | Stefan Kołomłocki | Jarosław Kłaput | Bolesław Karpiński | Rudolf Schwarz | Maria Kowalska (aktorka) | Carl Korn | Edwin Jędrkiewicz | Barbara Sołtysik | Ludwik Pindel | Witold Damasiewicz | Marta Bizoń | Franciszek Suknarowski | Andrzej Pawłowski (fotograf) | Jerzy Zitzman | Dawid Mateusz | DJ Hubertuse | Kubi ProducentOceń: Mieczysław Kotlarczyk