Franciszek Suknarowski, artysta o wielowymiarowym talencie, urodził się 12 maja 1912 roku w Wadowicach i zmarł 6 lipca 1998 roku. Był zarówno rzeźbiarzem, jak i malarzem, co czyni go postacią o znaczącym wkładzie w polską sztukę. Współzałożył prekursorską grupę artystyczną, znaną jako Grupa Plastyków Beskidzkich „Czartak II”. Ponadto, odegrał kluczową rolę w zakładaniu Klubów Pracy Twórczej „Beskidy” oraz „Beskidnicy”, co przyczyniło się do mobilizacji lokalnych artystów oraz rozwój sztuki w regionie.
Suknarowski swoje wykształcenie artystyczne zdobywał w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1931-1936. Jego nauczycielami byli wybitni pedagodzy tacy jak X. Dunikowski i K. Sichulski, którzy z pewnością wpłynęli na jego twórczość. Już podczas studiów nawiązał kontakt z artystycznym kręgiem skupionym wokół E. Zegadłowicza, co zdefiniowało jego dalsze losy twórcze.
W 1933 roku Suknarowski zadebiutował na wystawie zorganizowanej z okazji jubileuszu twórczości E. Zegadłowicza. W kolejnych latach prezentował swoje dzieła w takich miastach jak Kraków, Bielsko oraz Wisła. Jego kluczowe realizacje rzeźbiarskie tego okresu to m.in.: „Portret rzeźbiarza W. Bałysa”, „Portret matki”, czy „Statua św. Józefa” znajdująca się w klasztorze OO Karmelitów w Wadowicach. Wśród jego innych dzieł wspomnieć należy także „Nimfa w kąpieli”, „Jaszczur” oraz „Akt kobiecy – rzut kulą”.
Po zakończeniu II wojny światowej, Suknarowski zdecydował się na zacieśnienie związków ze szkolnictwem artystycznym. Piastował funkcję nauczyciela w liceum w Wadowicach, a od 1950 roku uczył rzeźby w Liceum Sztuk Plastycznych w Bielsku-Białej. W tym czasie pełnił również rolę dyrektora Państwowego Ogniska Plastycznego. Jego twórczość z tego okresu wzbogaciła się o dzieła takie jak: „Proletariusz”, „Wspólny cel” oraz „Nokturn oświęcimski”. Suknarowski stworzył także pomniki, w tym „Pomnik E. Zegadłowicza” oraz „Pomnik Armii Radzieckiej”, które wzbogaciły przestrzeń publiczną regionu.
W pracy malarskiej Suknarowskiego można dostrzec głęboki podziw dla piękna i harmonii otoczenia. Jego dzieła są dziś eksponowane w Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu, w Muzeum Okręgowym w Bielsku oraz w prywatnej galerii przy ul. Karmelickiej w Wadowicach. Poza tym, artysta przez wiele lat pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Miłośników Ziemi Wadowickiej oraz Fundacji „Czartak”, co potwierdza jego zaangażowanie w lokalną społeczność.
Franciszek Suknarowski został uhonorowany Nagrodą im. Karola Miarki w 1995 roku, co stanowi zwieńczenie jego bogatej działalności artystycznej i społecznej.
Przypisy
- Urząd Marszałkowski WojewództwaU.M.W. Śląskiego Urząd Marszałkowski WojewództwaU.M.W., Wyróżnieni Nagrodą im. Karola Miarki [online] [dostęp 01.11.2016 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Marta Bizoń | Witold Damasiewicz | Ludwik Pindel | Barbara Sołtysik | Mieczysław Kotlarczyk | Witold Kłębkowski | Adam Dobrodzicki | Aleksander Migo | Stefan Kołomłocki | Jarosław Kłaput | Andrzej Pawłowski (fotograf) | Jerzy Zitzman | Dawid Mateusz | DJ Hubertuse | Kubi Producent | Beniamin Sobaniec | Zygmunt Niewidowski | Paweł Orkisz | Rafał Bujnowski | Janina BrzostowskaOceń: Franciszek Suknarowski