Rafał Bujnowski

---

Życiorys

Rafał Bujnowski przyszedł na świat w Wadowiczach, jednak swoje dzieciństwo i młodość spędził w Andrychowie. W latach 1993–1995 studiował architekturę na Politechnice Krakowskiej. Następnie, od 1995 roku, skupił się na grafice, studiując na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie uzyskał dyplom w 2000 roku.

W okresie od 1995 do 2001 roku, wraz z Marcinem Maciejowskim, Wilhelmem Sasnalem, Markiem Firkiem oraz Józefem Tomczykiem, znanym jako „Kurosawa”, współtworzył znaną w środowisku artystycznym Słynną Grupę Ładnie. W ramach swojej działalności redagował także „Słynne Pismo we Wtorek”.

W latach 1998-2001, Bujnowski prowadził Galerię Otwartą w Krakowie, która stanowiła unikalną przestrzeń wystawienniczą na billboardach rozlokowanych w mieście. W ramach tego projektu, zapraszał młodych artystów z Krakowa oraz Częstochowy do współpracy, a także takich twórców jak Marcin Świetlicki, Joanna Rajkowska, a także Grupę Ładnie i Wojciecha Kucharczyka.

W 2004 roku artysta wyjechał na stypendium studyjne do Art in General w Nowym Jorku, a także do szwajcarskiego Zug, co miało znaczący wpływ na jego dalszy rozwój artystyczny. W 2005 roku, jego osiągnięcia zostały docenione, gdyż zdobył międzynarodową nagrodę artystyczną Europas Zukunft.

Wczesna twórczość

Początki działalności artystycznej Rafała Bujnowskiego rozpościerają się w latach 1998–2000, kiedy to założył on Galerię Otwartą. Prace te charakteryzowały się oryginalnymi efektem wykorzystania ręcznie malowanych billboardów, na których artysta umieszczał swoje komentarze dotyczące życia codziennego. W miarę upływu czasu, jego dzieła zaczęły coraz bardziej przybierać formę naśladującą język reklamy, a szczególnie reklamy produktów, które nigdy nie istniały.

W tym okresie Bujnowski zaczął tworzyć różnorodne grafiki oraz obrazy, które ukazywały się w formie opakowań i etykiet. Co więcej, od roku 2001 architektura stała się istotnym i częstym motywem w jego twórczości. Przykładem może być papierowy model mieszkania artysty, uwieczniony w pracy M-1 z 2001 roku. W kolejnych latach, w 2002 roku, artysta stworzył wielokątne obrazy w cyklu Graboszyce, które również nawiązywały do struktur architektonicznych.

Rafale Bujnowski, jego twórczość rozwijała się także w kontekście akcji związanych z remontami i budownictwem w polskich galeriach, takich jak projekt „Malowanie – Odnawianie”, gdzie architektura i sztuka splatały się w nowatorski sposób.

Twórczość

Rafał Bujnowski jest artystą, którego twórczość koncentruje się wokół wielu aspektów społecznych związanych z rolą artysty, dzieł sztuki, jak również z pojęciem konwencjonalności sztuki samej w sobie. Jego prace wyróżniają się rozwiązaniami konceptualnymi, takimi jak wielokrotne malowanie tych samych motywów oraz używanie zarówno tematów abstrakcyjnych, jak i figuratywnych.

Jednym z początkowych projektów Bujnowskiego była seria znanych prac zatytułowanych Cegły, realizowana w okresie od 1999 do 2002 roku. Prace te były prezentowane na różnych wystawach, m.in. w ramach wydarzenia Cheap Art From Poland. W każdym przypadku, obiekty zachowują identyczny kształt oraz rozmiar typowej cegły, różniąc się jedynie odcieniem. Ta seria malarska stanowiła jego pierwsze podejście do formy monochromu, a jednocześnie pozwoliła mu stworzyć hiperrealistyczny obraz tego przedmiotu dzięki prostym, mechanicznym środkom.

W 2004 roku artysta zainicjował nowy cykl obrazów noszący nazwę Zmierzch. W tej serii, każdemu obrazowi towarzyszyła projekcja filmowa, która dokumentowała akcję oraz zmiany na obrazowej płaszczyźnie. Bujnowski realizuje swoje zamysły, zaczynając od pokrywania czarno-białego pejzażu chmurami, aż do momentu, gdy jego powierzchnia całkowicie kryje się pod warstwą farby.

Jednym z najbardziej rozbudowanych cyklów malarskich artysty jest Lamp Black, rozpoczęty w 2007 roku. To monochromatyczne obrazy malowane jednym typem czarnej farby olejnej, które powstały na podstawie studiów nad odblaskami światła na bryłach węgla. Pod wpływem różnych kątów padania światła, te płótna tworzą iluzję trójwymiarowości i wielobarwności. Czarne płótna stanowią jednak częsty motyw w jego dorobku (m.in. w cyklu nokturnów z lat 2012-2013). Artysta poprzez zastosowanie złudzeń przestrzenności i niejednorodnych płaszczyzn podkładu malarskiego podkreśla wpływ różnych czynników zewnętrznych na percepcję obrazu.

Praca Louis-Auguste Cyparis z 2010 roku, to popiersie, które Bujnowski wykonał po powrocie z pobytu na Martynice. W tym przypadku artysta do realizacji rzeźby wykorzystał nietypowy surowiec – wulkaniczny piasek z plaży w St. Pierre. W ten sposób upamiętnił postać Louisa-Augusta Cyparisa, jednej z dwóch osób, które przeżyły erupcję wulkanu w St. Pierre w 1902 roku. Cyparis był szczęśliwcem, gdyż kilka dni przed erupcją przebywał w wąskiej, źle wentylowanej celi aresztu. Pomnik Bujnowskiego to nie tylko hołd dla antybohatera, lecz także przykład rzeźby materiałowej, gdzie tworzywo dominującym w formie.

Artystyczny akt oraz ironiczny automatyzm ręki malarza to motywy, które pojawiają się w jego wielu pracach, na przykład w cyklach Negatywy (2005-2007) oraz Kosmos, w których koncentruje się na analizie przestrzeni dzieła oraz na samym procesie twórczym. Badania przestrzeni obrazu oraz minimalizm używanych środków stały się istotnymi elementami jego praktyki artystycznej. W jego dorobku znajdują się także obrazy figuratywne, takie jak portrety czy sceny rodzajowe, chociaż dominują kompozycje, które, wychodząc od malarstwa przedstawiającego, są przez Bujnowskiego doprowadzane do prawie abstrakcyjnej postaci. Jego prace ujawniają napięcie między procesem twórczym a tym, jak dzieło jest „konsumowane” przez odbiorcę.

Wybrane wystawy indywidualne i zbiorowe w

Rafał Bujnowski to artysta, który wystawiał swoje prace w wielu renomowanych miejscach. Do jego wybranych wystaw indywidualnych oraz zbiorowych można zaliczyć:

• MOCAK, Muzeum Sztuki Współczesnej, Kraków,
• Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa,
• Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa,
• Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa,
• Muzeum Sztuki, Łódź,
• Galeria Sztuki Współczesnej „Bunkier Sztuki”, Kraków,
• Galeria Arsenał, Białystok,
• mumok, Wiedeń,
• Museum für Neue Kunst, Karlsruhe,
• Muzeum Ludwig, Budapeszt,
• Prague Biennale, Praga,
• Galerie für Zeitgenössiche, Lipsk,
• Kestner Gesselschaft, Hanower,
• Kunstverein, Düsseldorf,
• Kunstlerhaus Bethanien, Berlin,
• the Bluecoat, Liverpool,
• Norwitch Gallery, Norwitch School of Art and Design,
• Sainsbury Centre for Visual Arts, Norwitch,
• École nationale supérieure des beaux-arts, Paryż,
• Kunsthalle, Wiedeń,
• Contemporary Art Center, Wilno,
• Art in General, Nowy Jork.

---

Oceń: Rafał Bujnowski

---