Jacek Kajtoch

W 1967 roku obronił doktorat z filologii polskiej, którego rozprawa nosiła tytuł „Studia nad poezją polską na Śląsku w XIX wieku” i była przygotowana pod przewodnictwem Wincentego Danka. W pracy tej badał twórczość Norberta Bonczyka i Konstantego Damrota. Kajtoch był także członkiem Kolegium „Zebry” w latach 1957–1958.

W latach 1955-1961 pracował jako pracownik naukowy na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie, w latach 1961-1972, związany był z Instytutem Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk w Krakowie i jednocześnie uczył jako wykładowca w krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej do 1971 roku. W 1972 roku powrócił na Uniwersytet Jagielloński, gdzie w latach 1972-1978 pełnił funkcję kierownika Podyplomowego Studium Dziennikarskiego.

Jacek Kajtoch był autorem wielu prac naukowych i otrzymał nagrody rektora UJ za osiągnięcia naukowe w latach 1977, 1986, 1989 oraz 1993. Swoją karierę krytyka literackiego rozpoczął w 1956 roku, publikując na łamach tygodnika „Życie Literackie”. Jest autorem oraz współautorem szerokiej gamy antologii, a także recenzował wiele dzieł literackich, koncentrując się na młodych twórcach.

W życiu literackim Krakowa odegrał kluczową rolę, organizując takie wydarzenia jak „Krakowskie Dni Poezji” oraz „Krakowską Noc Poetów”. W latach 1964–1972 współpracował z „Głosem Młodzieży”, a następnie był jednym z jurorów Nagrody im. Stanisława Piętaka w latach 1972-1973.

Od 1970 roku Jacek Kajtoch był członkiem Związku Literatów Polskich, a w latach 1981-1988 wchodził w skład grupy literackiej Nadskawie, której był współzałożycielem. Pełnił również funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego ZLP oraz był sekretarzem redakcji miesięcznika "Ruch Literacki" w latach 1960-1974. Dodatkowo w latach 1969-1977 pełnił rolę sekretarza Komitetu Redakcyjnego serii PAN „Nauka Dla Wszystkich”.

Prywatnie był mężem poetki Anny Kajtochowej oraz ojcem Wojciecha Kajtocha, znanego prasoznawcy, którego sylwetkę również warto poznać, odwiedzając jego biografię dostępną pod linkiem Wojciecha Kajtocha.