Władysław Michał Nikliborc, urodzony 2 stycznia 1889 roku w Wadowicach, to wybitna postać w świecie matematyki polskiej. Jego życie zakończyło się 1 marca 1948 roku w Warszawie, gdzie pozostawił po sobie znaczący dorobek naukowy.
Jako matematyk, Nikliborc przyczynił się do rozwoju tej dyscypliny w Polsce, a jego osiągnięcia mają trwały wpływ na współczesne badania matematyczne.
Życiorys
„Zmarły Władysław Nikliborc, syn ojca Szczepana, który pełnił funkcję sędziego w Sądzie Okręgowym w Wadowicach, oraz młodszego brata Jana, znanego profesora fizyki. W młodości uczęszczał do gimnazjów w Bielsku, Rzeszowie oraz Wadowicach.
W latach 1916–1918 brał udział w służbie wojskowej w armii austro-węgierskiej oraz w Legionach. Po zakończeniu służby, w okresie 1918–1922 kształcił się w dziedzinie matematyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1920 roku wziął udział w wojnie bolszewickiej, uzyskując stopień podporucznika artylerii w rezerwie.
Od 1922 do 1932 roku pracował jako asystent, a później adiunkt w katedrze matematyki Politechniki Lwowskiej. W 1924 roku obronił pracę doktorską, a w 1927 roku uzyskał habilitację w Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W latach 1928-1937 pełnił funkcje docenta matematyki w tymże uniwersytecie, a w latach 1928-1931 korzystał ze stypendium w Lipsku, Getyndze oraz Paryżu.
W 1931 roku habilitował się w obszarze mechaniki teoretycznej na Politechnice Lwowskiej, a następnie kierował Katedrą Mechaniki Teoretycznej w latach 1932–1937. W 1937 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie objął stanowisko profesora nadzwyczajnego i stał się kierownikiem Katedry Matematyki na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej.
W okresie II wojny światowej od 1939 do 1945 roku Nikliborc pozostał we Lwowie, kontynuując pracę na Politechnice Lwowskiej, która w czasie okupacji sowieckiej (1939–1941) została przekształcona w Instytut Politechniczny, a podczas niemieckiej okupacji (1941–1944) w latach 1942–1944 przekształcono ją w Staatliche Technische Fachkurse (Państwowe Techniczne Kursy Zawodowe). Po ponownym wkroczeniu Armii Czerwonej do Lwowa w 1944 roku, instytucja ta funkcjonowała ponownie jako Instytut Politechniczny.
W 1945 roku, zmuszony do opuszczenia Lwowa, przeniósł się do Warszawy, gdzie powrócił na stanowisko, jakie zajmował w latach 1937–1939 na Politechnice Warszawskiej. W 1947 roku został profesorem zwyczajnym. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie, gdy popełnił samobójstwo podczas aresztowania przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego.
Przypisy
- Władysław Nikliborc [w:] Polski Słownik Biograficzny tom XXIII wyd. 1978 r. s.120
- zarys biografi ze zdjęciem
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Krzysztof Majka (profesor) | Danuta Musioł | Włodzimierz Kulmatycki | Janusz Kotlarczyk | Tadeusz Wałek-Czernecki | Tomasz Stanecki | Zbigniew Mirosławski | Władysław Kołomłocki | Tomasz Sobaniec | Emil Lask | Jacek Kajtoch | Tomasz Majtczak | Edmund Kołodziejczyk | Andrzej Skowron | Zbigniew Nawrocki (historyk) | Marian Morelowski | Czesław Panczakewicz | Janusz Smaza | Łukasz Binkowski | Tomasz TasiemskiOceń: Władysław Nikliborc