Władysław Kołomłocki

---

Życiorys

Władysław Kołomłocki rozpoczął swoją edukację w 1910 roku, podejmując studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W tym samym czasie aktywnie uczestniczył w życiu harcerskim, związanym z Polskim Towarzystwem Gimnastycznym Sokół. Warto zauważyć, że był również członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich. Dnia 6 sierpnia 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, gdzie został przypisany do 13 kompanii IV baonu 2 Pułku Piechoty II Brygady w czasie I wojny światowej.

W 1916 roku, po zaciętych walkach nad Styrem, uzyskał stopień sierżanta. Przegrupowano go do komendy Legionów, zajmującej się departamentem kartografii. W lutym 1918 podczas szturmów pod Rarańczą został wzięty do niewoli i umieszczony w obozie jenieckim na Węgrzech, a później w Italii. Po pewnym czasie, skierowano go do szkoły oficerskiej w Opawie, z której jednak zbiegł i wrócił do Krakowa, gdzie po odzyskaniu przez Polskę niepodległości brał udział w rozbrajaniu żołnierzy austriackich.

W kolejnych miesiącach, przez pięć miesięcy, był zaszeregowany do Batalionu Akademickiego, a w marcu 1919 roku przeszedł do rezerwy. Powrócił na wspomniany wcześniej Uniwersytet Jagielloński, kończąc studia w 1920 roku, co umożliwiło mu zdobycie kwalifikacji do nauczania w szkołach średnich. Następnie podjął pracę w Instytucie Biologii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w jednym z krakowskich gimnazjów, lecz już od lipca 1920 roku skierowano go do seminarium nauczycielskiego w Wągrowcu, a po roku trafił do gimnazjum w Gostyniu. Wśród przedmiotów, które uczył, znalazły się: geografia, przyroda, rysunek oraz wychowanie fizyczne.

Poza zajęciami pedagogicznymi Kołomłocki rozwijał swoje umiejętności malarskie, tworząc głównie rysunki oraz rzadziej akwarele. Jego twórczość nie była oceniana w kategoriach artystycznych, przez co unikał udziału w wystawach. W 1916 roku w Krakowie zorganizowano wystawę czterdziestu rysunków inspirowanych jego doświadczeniami w Legionach Polskich. Rok 1930 to czas jego obecności na lwowskiej wystawie ekslibrisów, gdzie zaprezentował dzieło związane z ekslibrisem szkoły, w której pracował.

Dwa lata później w Gostyniu odbyła się Wystawa Mariańska, na której zaprezentował swoje rysunki architektury sakralnej wykonane piórem. Za wkład w propagowanie skautingu oraz harcerstwa został uhonorowany w 1932 roku Krzyżem Niepodległości. Jego twórczość literacka również zyskała uznanie – od 1932 roku pisał felietony do prasy lokalnej, poświęcone głównie harcerstwu oraz życiu edukacyjnemu w regionie. Od marca 1937 roku do maja 1938 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego lokalnego czasopisma „Orędownik”.

W sierpniu 1939 roku Kołomłocki zachorował na zapalenie płuc i został hospitalizowany w wojskowym szpitalu w Jarocinie, pełniąc równocześnie rolę porucznika rezerwy Wojska Polskiego. Pomimo ciężkiego stanu, 4 września 1939 roku został przetransportowany do Środy Wielkopolskiej, gdzie niespodziewanie zmarł na atak serca. Jego prochy przez wiele lat spoczywały na średzkim cmentarzu, a w 1984 roku zostały ekshumowane i przeniesione do grobu rodzinnego w Gostyniu.

Dorobek artystyczny Władysława Kołomłockiego obejmuje kilkaset prac, które obecnie można znaleźć w gostyńskim muzeum oraz w klasztorze Filipinów na Świętej Górze. Warto dodać, że jego bratem był Stefan Kołomłocki.

---

Oceń: Władysław Kołomłocki

---