Edmund Kołodziejczyk to postać, której życie przypadło na przełom XIX i XX wieku. Urodził się 31 sierpnia 1888 roku w malowniczym mieście Wadowice, które jest również znane jako miejsce narodzin papieża Jana Pawła II.
W swojej karierze Kołodziejczyk zasłynął jako wybitny krakowski bibliograf oraz nauczyciel. Z prowadzonym przez niego dorobkiem naukowym związane były istotne osiągnięcia, które miały wpływ na rozwój bibliografii w Polsce.
Niestety, jego życie zakończyło się zbyt wcześnie. Zmarł 24 maja 1915 roku w Surochowie nad Sanem. Jego wkład w świat literatury i edukacji pozostaje znaczący w pamięci tych, którzy go znali i cenili jego pracę.
Życiorys
Edmund Kołodziejczyk był nie tylko synem Franciszka, kuśnierza wadowickiego, lecz także jednym z pięciorga jego dzieci z Salomeą Dura. Po ukończeniu gimnazjum w Wadowicach, zgłębił tajniki filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Niestety, nie zdołał uzyskać dyplomu doktorskiego, a istnieje prawdopodobieństwo, że napotkał trudności w zdawaniu egzaminów nauczycielskich. W latach 1913–1914 pełnił funkcję zastępcy nauczyciela przedmiotów języka polskiego oraz łaciny w c. k. Gimnazjum Realnym (IV.) w Krakowie.
Jego zainteresowanie historią słowianoznawstwa zaowocowało licznymi publikacjami w periodyku „Ludzie”, gdzie zamieszczał teksty związane z etnografią, w tym prace takie jak Zwyczaje, obrządki, zagadki i pieśni ludu kaliskiego w okolicach Wielunia (1909) oraz Z Andrychowa. Luźne notatki (1910). Szczególnym osiągnięciem Kołodziejczyka była Bibliografia słowianoznawstwa polskiego, która została opublikowana przez Akademię Umiejętności w 1911 roku. W dziele tym zaprezentował 4893 pozycje wydane w latach 1800–1908, porządkując je w trzy główne grupy odnoszące się do Słowian. Każda z grup została dalej podzielona na kategorie, wśród których wyróżniała się etnografia. W tym samym roku w piśmie „Ziemia” opublikował także Bibliografię prac o Kaszubach.
Edmund Kołodziejczyk był także współzałożycielem Towarzystwa Słowiańskiego w Krakowie oraz aktywnym członkiem Towarzystwa Ludoznawczego we Lwowie. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do wojska, pełniąc służbę jako kadet-aspirant w c. i k. Pułku Piechoty Nr 56. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie; poległ 24 maja 1915 roku pod Surochowem w pobliżu Radymna.
Przypisy
- a b Lista strat nr 267. c. i k. Ministerstwo Wojny, 16.09.1915 r., s. 4.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Tomasz Majtczak | Jacek Kajtoch | Władysław Nikliborc | Krzysztof Majka (profesor) | Danuta Musioł | Włodzimierz Kulmatycki | Janusz Kotlarczyk | Tadeusz Wałek-Czernecki | Tomasz Stanecki | Zbigniew Mirosławski | Andrzej Skowron | Zbigniew Nawrocki (historyk) | Marian Morelowski | Czesław Panczakewicz | Janusz Smaza | Łukasz Binkowski | Tomasz Tasiemski | Kazimierz Bulas | Piotr Świątek | Tadeusz PalecznyOceń: Edmund Kołodziejczyk