Paweł Vogel

Vogel zyskał swoją wiedzę i umiejętności w obszernym zakresie, **studiując na uniwersytecie w Poznaniu oraz w warszawskim Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego**. Jego młodzieńcze zainteresowania obejmowały różnorodne dyscypliny sportowe, takie jak boks i wioślarstwo.

Rozpoczął swoją przygodę ze wspinaczką w Tatrach w 1924 roku i szybko stał się znanym nazwiskiem w środowisku taternickim. W ciągu swojej kariery opracował wiele nowych tras i dróg wspinaczkowych, dołączając do nich m.in. północną ścianę Małego Kieżmarskiego Szczytu oraz nowe ścieżki na północnej ścianie Jaworowego Szczytu, które przeszedł z Wiesławem Stanisławskim w 1932 roku. Szczególnie wyróżniającym się osiągnięciem było zimowe przejście północno-wschodniego filara Ganku, które miało miejsce w dniach 13-15 grudnia 1948 roku, również w towarzystwie brata Janusza.

Wraz z Janem Staszlem przeszedł latem 1934 roku główną grań Tatr, rozpoczynając od Hawrania do Rysów. Jego działalność nie ograniczała się tylko do wspinaczki – w latach 1951–1957 pełnił funkcję kierownika schroniska PTTK w Dolinie Roztoki, a także był instruktorem narciarskim Polskiego Związku Narciarskiego, gdzie szkolił m.in. prof. Józefa Barbaga oraz Zenona Kliszkę.

Jako autor wielu publikacji i fotografii, jego prace były publikowane w takich czasopismach jak "Taternik", "Słowo Polskie", "Dziennik Polski" oraz "Przekrój". Niestety, w latach 50. Paweł Vogel stracił wzrok w wyniku choroby oczu, co ograniczyło jego aktywność w późniejszych latach życia.

Po jego śmierci, został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem, gdzie jego pamięć jest wciąż żywa wśród miłośników gór.