Marian Woyna Orlewicz

---

Życiorys

Marian Woyna Orlewicz, od 1918 roku związany z Zakopanem, był niezwykłą postacią w polskim sporcie. Jego nazwisko, zawierające drugi człon, początkowo było jedynie pseudonimem, który przyjął od rodowego nazwiska matki. W czasach gimnazjalnych ukrywał swoją pasję do sportu, jednak w 1933 roku ukończył gimnazjum w Zakopanem. Następnie zdecydował się na studia medyczne w Krakowie, ale później porzucił je na rzecz Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, które ukończył z tytułem magistra w 1946 roku.

Był wszechstronnie utalentowanym sportowcem, specjalizującym się w narciarstwie, zarówno w biegach narciarskich, jak i w alpejskich. Wśród osiągnięć można wymienić wielokrotne tytuły mistrza Polski w biegu sztafetowym 4 × 10 km w latach 1946–1948 oraz w biegu na 18 km w 1939 roku. Zdobył także tytuły wicemistrza w slalomie i zjeździe, stając się reprezentantem zakopiańskich klubów narciarskich. W 1937 roku zdobył tytuł akademickiego mistrza świata w kombinacji norweskiej, a w 1947 roku w sztafecie 4 × 8 km. Nie można zapomnieć o jego sukcesie jako wicemistrza w kombinacji norweskiej w 1939 roku.

Na letnich igrzyskach olimpijskich w 1936 roku zajął 32. miejsce w biegu narciarskim na 18 km, 24. miejsce w kombinacji norweskiej oraz 7. miejsce w sztafecie 4 × 10 km. Działał również jako członek Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (TOPR), a podczas II wojny światowej aktywnie uczestniczył w działalności konspiracyjnej.

Po wojnie Marian Woyna Orlewicz stał się kluczową postacią w polskim narciarstwie, pełniąc funkcję trenera narciarskiego klasy S oraz sędziego międzynarodowego FIS. W latach 1946–1951 kierował Centrum Wyszkolenia Polskiego Związku Narciarskiego. W 1950 roku objął stanowisko trenera w klubie Wisła Zakopane, który w 1956 roku zmienił nazwę na Wisła-Gwardia. Jego wkład w rozwój narciarstwa obejmował również prowadzenie kursów dla instruktorów, trenerów i sędziów sportowych oraz tłumaczenie zagranicznych publikacji o sporcie. Ponadto piastował funkcję przewodniczącego Rady Trenerów Polskiego Związku Narciarskiego.

Po zakończeniu kariery w PZN, Woyna Orlewicz pełnił funkcję wicedyrektora Centralnego Ośrodka Sportu. Jego wkład w polski sport pozostaje pamiętany, a jego doczesne szczątki spoczywają na Nowym Cmentarzu w Zakopanem, w kwaterze N9-1-17.

Życie prywatne

Marian Woyna Orlewicz prowadził życie pełne pasji oraz wartości rodzinnych, mieszkając w malowniczym Zakopanem. Jego ojcem był Ludwik Antoni Dickmann, a matką Jadwiga Orlewicz.

Woyna Orlewicz był także mężem Ewy Słobodzińskiej. Para doczekała się dwóch synów, z których jednym jest Piotr, urodzony w 1941 roku, który zdobył zawód lekarza stomatologa. Drugim z synów jest Jerzy, urodzony w 1943 roku, znany jako olimpijczyk oraz architekt.

---

Oceń: Marian Woyna Orlewicz

---